Echte diva backpackers op de set in Muang Ngoi!

Nou de Lonely Planet heeft niet gelogen!! Oudomxay is inderdaad een hele lelijke stad!!

In de bus naar Oudomxay ontmoeten we een Duitse jongen, Sebastian. Omdat hij een handige app op zijn tablet heeft, bekronen wij hem tot onze tourguide zodat wij toch nog iets van deze lelijke stad zien. Er is een tempel en een markt waar we uiteraard een kijkje nemen. 'S avonds besluiten we onze route om te gooien en naar Nong Khiaw te gaan. Dit schijnt echt super mooi te zijn! 'S avonds proberen we op het busstation uit te zoeken hoelaat de bus de volgende dag naar Nong Khiaw gaat, maar de antwoorden lopen uiteen van 6.30 Tot 10u. We besluiten maar gewoon "op tijd" te zijn.

Als we van het busstation terug lopen naar ons guesthouse komen we langs een gigantisch huis! We stoppen even om een foto te maken en zien dan een man uit het huis komen. We vragen aan hem of het zijn huis is. De man spreekt natuurlijk geen woord Engels, maar met handgebaren maakt hij duidelijk dat we mee naar binnen mogen. We zijn natuurlijk weer goed van vertrouwen en zonder ook maar even na te denken gaan we mee naar binnen. We worden naar de tuin geleid, waar we tot onze verbazing allemaal mooie naakte mannen rondom het zwembad liggen. Haha, neehoor grapje! We lieten even onze fantasie spreken! ;)

Correctie: er zitten allemaal mensen aan tafeltjes rondom het zwembad. Wij worden ook aan een tafeltje gezet en moeten aanschuiven bij het famillie diner. Bier word rijkelijk ingeschonken en uiteraard krijgen we "heerlijke" maaltijden voorgeschoteld.

Ja shit, daar zitten we dan met een kop soep waar de pootjes incl nagels van de kip in drijven!!! Hoe langer je er naar kijkt hoe meer ze in je soep gooien! Hop noedels erin, varkenspoten, kippen tenen en een hoop overklaarbare dingen komen voorbij!! Gelukkig hebben we genoeg bier om de boel een beetje weg te spoelen. Bijzondere ervaring zullen we het maar noemen! ;) Vanaf dit moment hebben we besloten om vegetarier te zijn in Azie.

We besluiten de volgende dag om om 0615 uur op het busstation te staan. Na 1,5 uur wachten komt dan eindelijk ons busje aan. We juichen in ons zelf als we zien hdat het een mini busje voor 11 personen is! Naar ons idee zijn de mini busje beter. Als onze bagage op de bus wordt geladen zien we dat er maar een paar mensen bij het busje staan. Dat wordt een relaxed ritje dus! (Denken we) Helemaal gezellig dat er ook een Nederlands stel, Joop en Mirjam uit Schoorl, in het busje zit! Wij vinden ze meteen helemaal leuk!

Na de vorige busreis zijn we erg gretig geworden en ploffen met z'n 2en op de achterste bank. ( die eigenlijk voor 3 personen bedoeld is) Als we zien dat er nog een paar mensen in moeten proberen we heeeeeel asociaal de stoel tussen ons in vrij te houden. Helaas bestaat er iets van "karma" en worden wij voor deze asociale daad gelijk bestraft. Er wordt op de smalle 3 persoonsachterbank niet 1 man, maar 2 grote mannen bij gepropt. Uiteindelijk zitten we met 16 personen in het busje en is het genoeg om te vertrekken. Gezellig ritje zullen we maar noemen ;) Louise zit op de leuning van de stoel en Lieke heeft een Oostenrijker op schoot die stinkt naar bier en sigaretten....

Eenmaal in Nong Khiaw zijn we alles al snel weer vergeten. Wat een super prachtige plek!!!!!! We slapen voor 5 euro in een toffe bamboo hut! Huren fietsen om naar de grotten te gaan, waar we rondgeleid worden door een jongen die sprekend op Mowgli van Jungle Book lijkt. De jongen neemt ons mee een grot in. Eigenlijk willen we het na 3 stappen de smalle grot in al voor gezien houden. De jongen haalt ons over en benoemd meerdere malen dat er geen spinnen en slangen zitten. Bizar dat hij na 5min. vol trots een gigantische spin laat zien! Tuurlijk! Ey haudoe Mowgli wij houden het voor gezien!

We ontbijten de volgende dag naast Joop en Mirjam. Opeens roept Mirjam: "HEEY JONGENS!!! MOET JE NOU EENS KIJKEN!!"
Opeens zien we dan een olifant achterop een platte kar voorbij sjeesen!! Helaas ging ie zo hard dat we dit moment niet hebben kunnen vastleggen..!

Smiddags chillen we in een hangmat en savonds kijken we film in " de bioscoopzaal". We zien vanaf de brug een prachtige zonsondergang. Na 2 nachten gaan we met een bootje naar Muang Ngoi.

Wat een paradijsje!!! Muang Ngoi is een heeel klein dorpje waar je alleen met de boot kan komen. Het dorp heeft sinds vorig jaar stroom en is verder primitief, geen telefoon bereik en geen wifi. Uiteraard komt eens in de zoveel tijd onze diva modus weer om de hoek en besluiten we een voor ons veel te dure kamer te nemen met 2 hangmatten en uitzicht op de rivier!! (8 euro) Als we 's middags uitgeteld in onze hangmatten hangen liggen staat Philip op ons terras. Philip is hier samen met 2 vrienden en hij verteld ons dat ze een documentaire over Muong Ngoi maken. Philip heeft het idee om ons balkon met hangmatten te filmen. Dit vinden wij natuurlijk geen probleem, dat mag uiteraard! Tijdje later staat de "hele" filmploeg op ons balkon en wordt er gezegd door de cameraman dat hij begrepen had dat wij het leuk zouden vinden om gefilmd te worden in onze hangmatten.

Hohoho dat hadden we niet gezegd!! Wij?! We kijken elkaar aan en beginnen keihard te lachen!!!! Haha doe niet zo gek denken wij.... na een tijdje met de mannen te hebben gesproken zeggen we toch JA tegen de opnames.

En daar zitten we dan de volgende dag, klaar in onze hangmat!!! Om 2uur staan Daan (camera man) en Chiel (geluidsman) op ons balkon. We krijgen een zender aan(in de decolleté ;) ), er wordt een camera op ons kop gezet en wij mogen in de hangmat liggen en gewoon gezellig praten. Tja.... gewoon gezellig praten wordt dan opeens lastig! ;) Haha, het was een mooie ervaring. Dus willen jullie alvast handtekeningen? Want heeeeel misschien komen wij in de documentaire en worden we kei beroemd!! :D ;)

Als we klaar zijn met ons film debut en door de hoofdstraat lopen komen we Joop en Mirjam weer tegen!!!! Stik gezellig!!! We besluiten 's avonds samen te gaan eten. Uiteraard is de avond hartstikke leuk en hebben we Joop en Mirjam bekroond tot onze adoptie ouders. ;) Na het eten gaan we met hen en Philip naar het kampvuur.

De volgende dag besluiten wij het bootje naar het noorden te nemen. boot rit van 5uur. 'S ochtends staan "adoptie pa en ma" en Philip ons uit te zwaaien.

Natuurlijk zijn wij weer eens te laat en moeten we 5uur achterin de boot op een houten bankje zitten, terwijl iedereen voor ons lekker in een auto stoel kan zitten... ach ja we hebben lekker veel ruimte zullen we maar zeggen...

Als we dan willen vertrekken met de boot besluit een vrouw een witte zak met de tekst: "white sugar" erop naast ons te leggen. Zodra deze zak op de grond ligt begint het te bewegen en geluid te maken!! Aaaaahhhhhhhhh we springen bijna die boot uit! Hier zit dus geen witte suiker in he!!! Er blijkt een varken in te zitten!!! Gelukkig word door onze overdreven reactie ;) het varken ergens anders gelegd.. vanaf nu hebben wij dus wel een fobie voor bewegende zakken!!!! Wij kijken elke zak met argwaan aan ;)

Na 5uur in het bootje en een houten kont verder komen we aan in Muang Khua. Wat een verschrikkelijke stad. We voelen ons hier niet fijn en besluiten de volgende dag gelijk door te reizen naar Vietnam. Er wordt ons vertelt dat de bus naar Vietnam om 11uur zal vertrekken.

Prima, de volgende ochtend staan wij om 10u bij de bushalte, want wij willen op tijd zijn! En ja hoor om 10.45 komt de bus al aan sjeesen! Wij blij, want we zijn optijd! Alleen als de bus stopt, kijken we in een stampvolle bus! De buschauffeur wil ons er niet bij laten. Wat is dit?!?!?! Een bus kan in Azie toch nooit vol zitten??!
Gelukkig komt er een behulpzame man naar ons toe die vertelt dat er nog 3 bussen langs zullen komen. En daar staan we dan, wachten, wachten. Opeens is daar bus 2! Helaas rijdt ook deze bus vol voorbij. Onze hoop vestigen we dan op bus 3. Maar nee hoor, na enkele minuten sjeest die ook vol voorbij. We beginnen er een beetje een hard hoofd in te krijgen en proberen dingen te bedenken hoe we daar weg komen. Opeens staat de behulpzame man weer bij ons en wil ons een ticket voor de VIP bus verkopen. Dit is de laatste die komt en als we een kaartje kopen mogen we er zeker in! Oke, we nemen de man in vertrouwen en kopen het kaartje. "Ohja zegt de man daarna: "hij komt over 2uur". Inmiddels staan we al 3 uur op het busstation, dus die 2 uur extra maken ook niet meer uit.

Dan opeens komt er vol getoeter een rode bus met grote letters VIP aan rijden!!! We zijn zo blij als een kind en zien ons zelf al lekker neer ploffen in de busstoelen. We dumpen onze tas in het laadvak en willen zo de bus instappen. Helaas kunnen we  na de eerste treden al niet meer verder, doordat de bus incl de vloer van de bus helemaal vol zit met mensen!!!! Zie je, een bus kan niet vol zitten in Azië!! ;) uiteindelijk vinden we een plekje op de voorste trap op de grond en nestellen we ons hier neer voor 6 uur. De bus blijkt een schoolbus te zijn met kinderen die studeren in Vietnam. De één na de andere student begint te kotsen door de heftige bochtjes.. Ook dit was weer een lekker knus ritje, maar het begint al te wennen! Gelukkig hebben wij alles binnen kunen houden!

Na ong. 3uur komen we aan bij de grens naar Vietnam. Er zitten hier 2 mannen in een hokje. Alle paspoorten worden op een hoop aan een kant gegooit. De eerste man bekijkt het paspoort de 2de man zet een stempel. Je kan je voorstellen dat dit een tijdje duurt bij een overvolle touringcar! ;). Opeens komt er dan een vrolijk douanier aanlopen die ons allerlei informatie begint te geven over Dien Bien Phu (de stad waar de bus stopt). Erg leuk meneer de douanier, maar stempel onze paspoorten nou maar, wij willen verder!! Alle studenten uit de bus zijn al lang terug naar de bus en wij, met nog 6 andere buitenlanders, staan daar nog te wachten op ons paspoort. Uiteindelijk wordt ook ons paspoort gestempeld en besluiten we snel naar de bus te gaan. Eenmaal bij de bus vertelt een Frans stel dat ze voor de bus zijn gaan staan, omdat deze weg wilde rijden zonder ons!!!! Oei denken wij!!! En zijn de Franse erg dankbaar!!!

Na weer 3uur op het trapje zijn we eindelijk in Dien Bien Phu! Jemig wat een verschil met Laos! We komen uit een dorpje met zandwegen, geen telefoon, geen internet, bamboe hutjes enz. Nu staan we in een stad met overal gekleurde lichtjes, toeterende bussen en scooters! We besluiten snel wat te eten en naar bed te gaan! De overgang is even te heftig!

De volgende morgen vertrekken we om 6 uur met de bus naar Sapa. Na 10 uur komen we hier aan. We hebben al veel horror verhalen gehoord over regen, sneeuw en kou in deze stad in het noorden. Als wij aankomen schijnt de zon en is het prima weer!
Helaas, als wij de volgende ochtend uit het raam kijken zien we alleen maar mist!!! Mist en mensen in regenpakken!! En ons regenpak hadden we nou net niet bij..

We hopen morgen op beter weer, zodat we nog wat kunnen zien van Sapa! Morgenavond hebben we de nachttrein naar Hanoi.

Net heerlijk gegeten en nu een biertje (ja we vinden het al bijna lekker ;)) aan het drinken in de plaatselijke pub waar ze gelukkig even niet aan het karaoken zijn!

Tot snel!

Kus L&L